Nesrećni ljudi

Epizoda počinje neočekivanim i neželjenim povratkom Petra Kralja u najboljem reveal-u do sada, koji gledaoca prisiljava na imdb stranicu kako bi proverio količinu istog u seriji (hint: ima ga previše).  Loš utisak o epizodi produbljuje beskonačna sekvenca u podzemlju, (pakao to je Pavić), koja se jedva privodi kraju haremskom reanimacijom sultana. Možda je izlišno napomenuti Pavićevu uobičajenu poziciju patrijarhatskog paćenika, ali autori ne dozvoljavaju takav previd.  Potpuno neshvatljivo, u isto vreme posao traže i Vukašin i njegov otac, ali je za utehu da je Batina epizoda donekle gledljiva. Već pri kraju epizode, gledalac je izmoren Pavićevim generalizacijama i opštim mestima, no! Posebna poslastica krije se na kraju, Lazović nam se ukazuje kao pandan pompeznosti jednog Popare, ovaploćenje lovćenske crnogorštine.

Većim delom epizode neočekivano i nezasluženo dominira besmisleni zaplet u kome Petar Kralj za šaku vinjaka tumači lik srbskog majstora etiličara. Nižu se predvidivi kadrovi bajatog vodvilja koji opisuje opšte mesto majstorskog dolaska paralelno sa Deskovom posetom lokalu gde prepoznaje Keti. I Petar Kralj i Desko uspešno varaju svoje domaćine ali i gledaoce, puneći svoje stomake ali ostavljajući nas publiku gladne. Dva motiva koji se nastavljaju iz prethodnih epizoda su product placement Ivane Mihić koja "peva" 3 (slovima tri) pesme, kao i markantna mizoginija evidentna u jeftinim Pavićevim fantazijama o pohotnim brucoškinjama (Džordžina) i nemoralnim milfarama (Lolina neimenovana prijateljica sponzoruša).

Epizoda maksimizuje temu mizoginije počevši od prve scene u kojoj Lord Popara mlatara viskijem dok citira Kafku, Šekspira i Katona (mrtva trka da li je prikladnija simbolika Zamka, tragedije ili potpune eradikacije kada je ova serija u pitanju). Kao da Lola nije pretrpela dovoljno traume, Paligorić nastavlja mizerni seksualni mobing nepristojnom ponudom uz viskić sa ledom.  Prelazimo na tradicionalni balkanski patrijarhat Aranđela koji se dernja, da bi zatim poleteo u nebo u najubedljivoj on-screen eksploziji od Zvezdanih ratova 1977. Ovaploćenje maskuline dominacije dobijamo u liku čuvara normativnog, psihijatra (začudo elektrošok terapiju dobio je Aranđel) koji seva degradirajućom dijagnozom histerije, te nas počasti meta-komentarom o performativnom kao fundamentalnom. Kao da to nije bilo dovoljno, epizodu privodimo kraju uz dve scene kontrastirajućih pokušaja napastvovanja - Ilića koji brlja po Ketinom kolenu i Popca koji potiskuje svoje pohotne pulzije zaključan u kancel

Sedma epizoda počinje predugačkom scenom u kojoj Čarlijev mađioničarski nastup kulminira magijom - metamorfozom Keti iz konobarice u pravu pevačicu. (Postavlja se pitanje da li je Čarlijeva hipnotizerska tačka metanarativni element - Pavić je taj koji nas hipnotizira svojim nadrealno banalnim scenarijom) Epizoda nas "nagrađuje" sa dve kompletne pesme u interpretaciji Ivane Mihić, taman da ubije i ono malo dobre volje izgrađene skečevima Milenka Pavlova kao vlasnika lokala. Nakon toga se prebacujemo na sitkom atmosferu u domu porodice Golubović, sa par neubedljivih socijalnih komentara na skupe ekskurzije i vršnjačko nasilje o kome se puno pričalo počekom devedesetih. U međuvremenu u podzemnom svetu nedefinisane birokratije, seksualna aluzija izrasta u još jedan veliki debi "Srećnih ljudi", monumentalni trenutak dolaska čoveka po imenu P O P A R A.

Epizoda počinje neuspelom scenom lažne veridbe Šćekića Juniora čiji je jedini kvalitet iskakanje kroz prozor istog i prva pojava presvetog Vinjaka. Osam minuta užasa kasnije Vinjak se nastavlja, i određuje ton čitave epizode u kojoj se neprekidno smenjuju srpski vožd alkohola i pretendent na presto Ballantines. Ova scena ujedno predstavlja prvu pojavu Milenka Pavlova u ulozi bezimenog vlasnika kafane koji predstavlja očigledan omaž liku Bena Gazare u Kasavetesovom "Ubistvu kineskog kladioničara" . Ne možemo prenebregnuti ogavno seksualnu ljigavštinu ispita anatomije koji je jezivo sličan stvarnom iskustvu polaganja ispita, kod, doduše nekog od matorih jaraca sa dotičnog Instituta (transfer blama 10/10). Sledi prvi jasan motiv Pravoslavlja, i indoktrinacije mladog Nece, uz pozitivni prikaz Agapea, hrišćanske trpeze koja znači ljubav (Desimirova majica nažalost ostaje greh). Prelazimo na već dobro uspostavljen motiv podzemlja, u narednoj sceni otelotvorenog u

Početak pete epizode pati od nesrećnog prebacivanja sa Deskovog dolaska u novoosnovanu detektivsku agenciju "Perspektiva" na potragu za dosijeom u odeljenju jezičara. Potraga za dosijeom ima svoj "duhoviti" epilog, ali će Deskovo traženje zaposlenja morati da sačeka kraj epizode. Između proživljavamo deset minuta najcrnjeg filera sa Čarlijem i Đorđinom, da bi se vratili na Deska u agenciji "Perspektiva" gde će proći još jedan desetominutni interval inicijacije kroz psihološko kibernetički protokol otelotvoren u matričnom štampaču i MS Dos-u.